درینکویو ترکیه: شهر زیرزمینی شگفت انگیز 18 طبقه
تصور زندگی در اعماق زمین دور از نور خورشید و هیاهوی سطح همواره کنجکاوی برانگیز بوده است. اما آیا این تنها یک خیال است یا تمدن هایی واقعاً چنین تجربه ای داشته اند؟ درینکویو شهری شگفت انگیز در دل ترکیه پاسخی ملموس به این پرسش می دهد؛ سازه ای باستانی که نه تنها پناهگاه هزاران نفر بوده بلکه نمونه ای بی نظیر از نبوغ انسان در سازگاری و بقا در شرایط دشوار را به نمایش می گذارد. این شهر زیرزمینی با طبقات متعدد و امکانات حیرت انگیز داستان مردمی را روایت می کند که برای حفظ جان و آیین خود به اعماق زمین پناه بردند.
شهر زیرزمینی درینکویو در قلب منطقه تاریخی و جذاب کاپادوکیا در استان نوشهیر ترکیه قرار گرفته است. این سازه باستانی یکی از بزرگترین و شگفت انگیزترین شهرهای زیرزمینی کشف شده در جهان به شمار می رود و نمونه ای برجسته از معماری زیرزمینی در دوران باستان است که توجه باستان شناسان و گردشگران را به خود جلب کرده است.
درینکویو به معنای «چاه عمیق» نامی برازنده برای این شهر است که تا عمق تقریبی ۸۵ متر در زیر سطح زمین گسترده شده است. این شهر زیرزمینی از نظر وسعت و تعداد طبقات کشف شده بزرگترین شهر زیرزمینی در منطقه کاپادوکیا و ترکیه محسوب می شود. این سازه عظیم گواهی بر توانایی انسان در خلق فضاهایی پیچیده و کاربردی در دل زمین است.
این شهر زیرزمینی با ۱۸ طبقه که به صورت شبکه ای از تونل ها و اتاق ها به هم متصل شده اند ساختاری بسیار پیچیده و سازمان یافته دارد. هر طبقه کاربری خاص خود را داشته و امکانات لازم برای زندگی طولانی مدت در زیر زمین را فراهم می کرده است. این تعداد طبقات درینکویو را به یکی از عمیق ترین شهرهای زیرزمینی باستانی تبدیل کرده است.
ریشه های ساخت شهر زیرزمینی درینکویو به هزاران سال پیش باز می گردد. اعتقاد بر این است که اولین حفاری ها در این منطقه توسط قوم فریگی ها در قرون هشتم تا هفتم پیش از میلاد آغاز شده باشد. این قوم با استفاده از جنس نرم سنگ های آتشفشانی منطقه که به «توف» معروف است شروع به ایجاد تونل ها و غارهای اولیه کردند. این ساختارها در ابتدا احتمالاً برای ذخیره سازی یا پناهگاه های کوچک استفاده می شدند.
در طول تاریخ اقوام و تمدن های مختلفی در منطقه کاپادوکیا سکونت داشته اند و هر کدام به نوعی به گسترش و استفاده از این شهر زیرزمینی کمک کرده اند. در دوره های بعدی به ویژه در دوران رومی و بیزانسی با افزایش حملات و ناامنی ها مسیحیان اولیه ساکن منطقه به حفاری و گسترش این شهر پرداختند تا از آزار و اذیت در امان بمانند. آن ها این شهر را به پناهگاهی بزرگ و پیچیده تبدیل کردند و طبقات بیشتری به آن افزودند و امکانات زندگی در آن را بهبود بخشیدند. این دوره ها شاهد اوج استفاده از درینکویو به عنوان یک شهر زیرزمینی بود.
علت اصلی ساخت شهر باستانی درینکویو نیاز به پناهگاهی امن در برابر تهدیدات خارجی بود. در طول تاریخ پر فراز و نشیب منطقه آناتولی ساکنان محلی همواره در معرض حملات اقوام مختلف از جمله ایرانیان رومیان اعراب و مغول ها قرار داشتند. ساخت این شهرهای زیرزمینی روشی مؤثر برای در امان ماندن از این تهاجمات بود. مردم می توانستند برای مدت های طولانی به همراه آذوقه و دام های خود در این پناهگاه های زیرزمینی زندگی کنند تا خطر رفع شود.
داستان کشف شهر درینکویو در دهه ۱۹۶۰ میلادی بسیار جالب و اتفاقی بود. در سال ۱۹۶۳ یکی از ساکنان محلی در حال بازسازی خانه خود بود که در حین تخریب یک دیوار متوجه تونلی در پشت آن شد. این تونل او را به شبکه ای پیچیده از دالان ها و اتاق های زیرزمینی هدایت کرد که مشخص شد این شهر باستانی عظیم است. پس از این کشف اتفاقی کاوش های باستان شناسی آغاز شد و وسعت واقعی این شهر زیرزمینی آشکار گردید و در نهایت در سال ۱۹۶۹ برای بازدید عموم آماده شد.
شهر درینکویو از بخش ها و طبقات مختلفی تشکیل شده که هر کدام کاربری ویژه ای داشته اند. این بخش ها شامل فضاهایی برای زندگی آشپزخانه ها انبارها اصطبل ها برای نگهداری دام مدارس کلیساها و حتی گورستان ها بودند. معماری داخلی شهر نشان دهنده سطح بالایی از برنامه ریزی و مهارت در حفاری و ساخت وساز زیرزمینی است.
یکی از شگفت انگیزترین جنبه های درینکویو سیستم تهویه هوای آن است. شبکه ای از دالان های عمودی و چاه های تهویه هوای تازه را از سطح زمین به عمیق ترین نقاط شهر منتقل می کردند و امکان تنفس برای ساکنان را فراهم می ساختند. علاوه بر این چاه هایی نیز برای دسترسی به منابع آب زیرزمینی حفر شده بودند تا ساکنان در طول محاصره به آب دسترسی داشته باشند. این سیستم های مهندسی در زمان خود بسیار پیشرفته بودند.
برای تأمین امنیت شهر درینکویو به تدابیر دفاعی مؤثری مجهز بود. مهمترین این تدابیر درهای سنگی بزرگ و دایره ای شکل بودند که در ورودی تونل ها و بین طبقات قرار داده شده بودند. این درهای سنگین که وزن برخی از آن ها به صدها کیلوگرم می رسید تنها از داخل قابل جابجایی بودند و می توانستند ورودی ها را مسدود کرده و مانع از ورود مهاجمان شوند. همچنین روزنه های کوچکی در دیوارها تعبیه شده بود که امکان دیده بانی و دفاع را فراهم می کرد.
بر اساس تخمین ها شهر زیرزمینی درینکویو در اوج خود قابلیت اسکان جمعیتی حدود ۲۰ هزار نفر را داشته است. این جمعیت شامل مردان زنان کودکان و همچنین دام های آن ها می شد. زندگی در این شهر زیرزمینی نیازمند سازماندهی و همکاری بالایی بوده و نشان می دهد که این مکان تنها یک پناهگاه موقتی نبوده بلکه شهری کامل با تمام امکانات ضروری برای یک جامعه بزرگ بوده است.
زندگی روزمره در شهر زیرزمینی درینکویو احتمالاً تجربه ای منحصربه فرد و چالش برانگیز بوده است. ساکنان ساعت های خود را در فضاهای محدود و زیر نور مشعل ها یا چراغ های روغنی سپری می کردند. فعالیت هایی مانند پخت وپز آسیاب کردن غلات نگهداری از دام ها و سایر امور روزمره در بخش های مختلف شهر انجام می شد. با وجود سختی ها این شهر امنیت لازم را در برابر تهدیدات بیرونی فراهم می کرد.
فعالیت های فرهنگی و مذهبی نیز بخش مهمی از زندگی در درینکویو را تشکیل می داد. وجود کلیساها و فضاهای نیایشگاهی در طبقات مختلف نشان دهنده اهمیت دین برای ساکنان مسیحی آن دوران است. همچنین وجود فضاهایی شبیه به مدارس حاکی از توجه به آموزش و انتقال دانش در این جامعه زیرزمینی است. این فعالیت ها به حفظ انسجام اجتماعی و روحی ساکنان کمک می کرد.
امروزه شهر زیرزمینی درینکویو یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری منطقه کاپادوکیا محسوب می شود. بازدید از این شهر زیرزمینی فرصتی استثنایی برای آشنایی با نبوغ معماری باستانی و درک شرایط زندگی مردمانی است که در اعماق زمین پناه گرفته بودند. حدود نیمی از این شهر برای بازدیدکنندگان قابل دسترسی است و امکان گشت وگذار در برخی از طبقات و بخش های اصلی آن فراهم شده است.
اهمیت تاریخی و فرهنگی منطقه کاپادوکیا از جمله شهرهای زیرزمینی آن باعث شده است که این ناحیه در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برسد. شهر زیرزمینی درینکویو به عنوان بخشی از «پارک ملی گورمه و مکان های صخره ای کاپادوکیا» که در سال ۱۹۸۵ در فهرست یونسکو ثبت شد از حفاظت بین المللی برخوردار است و ارزش جهانی آن به رسمیت شناخته شده است.
منطقه کاپادوکیا به دلیل ساختار زمین شناسی خاص خود دارای چندین شهر زیرزمینی دیگر نیز هست. شهر زیرزمینی کایماکلی یکی دیگر از شهرهای زیرزمینی بزرگ و مهم در نزدیکی درینکویو است که گفته می شود توسط یک تونل هشت کیلومتری به درینکویو متصل بوده است. شهرهای زیرزمینی دیگری مانند اوزکوناک و مازی نیز در این منطقه وجود دارند که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند و نشان دهنده گستردگی این نوع معماری در کاپادوکیا هستند.
شهر زیرزمینی درینکویو کجاست؟
شهر زیرزمینی درینکویو در منطقه کاپادوکیا در استان نوشهیر کشور ترکیه واقع شده است.
هزینه ورودی شهر زیرزمینی درینکویو چقدر است؟
درینکویو به عنوان یک سایت تاریخی تحت حفاظت برای بازدیدکنندگان دارای ورودی است که هزینه آن توسط مقامات گردشگری ترکیه تعیین می شود.
ساعات بازدید از شهر درینکویو چه زمانی است؟
این شهر تاریخی در طول سال برای بازدید عموم باز است اما ساعات دقیق بازدید بسته به فصل ممکن است متفاوت باشد و معمولاً از صبح تا ساعات پایانی بعدازظهر است.
چگونه به درینکویو برسیم؟
درینکویو در فاصله کمی از شهرهای اصلی کاپادوکیا مانند نوشهیر و گورمه قرار دارد و می توان با خودرو شخصی تاکسی یا تورهای گردشگری به آن دسترسی پیدا کرد.
آیا درینکویو همان شهر بیست هزار فرسنگ زیر زمین است؟
خیر درینکویو یک شهر زیرزمینی واقعی باستانی در ترکیه است. «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» عنوان یک رمان علمی-تخیلی معروف از ژول ورن است و ارتباطی با شهر درینکویو ندارد هرچند نام آن ممکن است تداعی کننده عمق این شهر باشد.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "درینکویو ترکیه: شهر زیرزمینی شگفت انگیز 18 طبقه" هستید؟ با کلیک بر روی گردشگری و اقامتی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "درینکویو ترکیه: شهر زیرزمینی شگفت انگیز 18 طبقه"، کلیک کنید.