خودروی شاسی مستقل بهتر است یا شاسی یکپارچه؟

به گزارش خبرگزاری تیکا و براساس گزارش گجت‌نیوز، در دنیای خودروسازی، دو نوع اصلی شاسی و بدنه خودرو وجود دارد که تعیین‌کننده کلاس و ویژگی‌های هر محصول هستند. این دو عبارتند از شاسی یکپارچه (یونی‌بادی) و شاسی مستقل (بدنه روی فریم). این دو ساختار متفاوت، نحوه مونتاژ قطعات و عملکرد نهایی خودرو را تحت تأثیر قرار می‌دهند. اگرچه ساختار سومی به نام مونوکوک نیز وجود دارد، اما به دلیل تولید محدود و کاربرد خاص، در این بحث به آن پرداخته نمی‌شود.

مقایسه شاسی یکپارچه و شاسی مستقل در انواع خودرو

خودروهای کوپه، سدان، کراس‌ اوور و شاسی‌ بلندهای کوچک معمولاً از شاسی یکپارچه (یونی‌بادی) بهره می‌برند. در این روش ساخت، بدنه و شاسی به صورت یکپارچه و پیوسته ساخته می‌شوند. فرآیند تولید شامل مراحل مختلفی مانند قالب‌گیری فلز، جوشکاری و حتی استفاده از چسب برای اتصال قطعات مختلف به یکدیگر است.

در نهایت، کف خودرو با بدنه ادغام شده و یک ساختار واحد و مستحکم را ایجاد می‌کنند. از آنجایی که این روش ساخت منجر به کاهش وزن کلی خودرو می‌شود، به طور معمول در خودروهایی که مصرف سوخت بهینه در اولویت قرار دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاهش وزن، به طور مستقیم بر میزان سوخت مصرفی اثر مثبت خواهد گذاشت.

خودروهای با شاسی مستقل (بدنه روی فریم)، به دلیل ساختار مستحکم‌تر و مقاوم‌تر، شهرت بیشتری در زمینه تحمل بار و آفرود دارند. اگرچه در گذشته این روش ساخت، رایج‌ترین شیوه تولید خودرو بود، اما امروزه عمدتاً در وانت‌های پیکاپ و شاسی‌ بلندهای فول سایز کاربرد دارد. مزیت اصلی این خودروها، توانایی یدک‌کشی بیشتر و عملکرد بهتر در مسیرهای آفرود است.

در این روش، یک شاسی مستحکم و معمولاً نردبانی شکل به عنوان زیرساخت اصلی خودرو عمل می‌کند و بدنه خودرو بر روی آن سوار می‌شود. در مقابل، شاسی‌های یکپارچه و مستقل هر کدام مزایا و معایبی دارند که در ادامه به مقایسه آن‌ها خواهیم پرداخت. وانت‌های پیکاپ سنگین مانند فورد سوپر دیوتی و شورولت سیلورادو HD، همگی از شاسی مستقل (بدنه روی فریم) استفاده می‌کنند. اگر شما نیز به دنبال وانت پیکاپ سنگین‌ وزن برای کشیدن تریلرهای بزرگ یا حمل بارهای بسیار حجیم هستید، خودروهایی با بدنه روی فریم انتخاب مناسب‌تری خواهد بود.

حتی وانت‌های فول سایز مانند فورد F-150، شورولت سیلورادو ۱۵۰۰ و رم ۱۵۰۰ نیز از شاسی مستقل برای افزایش توانایی یدک‌کشی و تحمل بارهای سنگین بهره می‌برند؛ چرا که فضای بار بزرگ این خودروها به ساختاری مستحکم و بادوام نیاز دارد. البته این روش ساخت به وانت‌ها محدود نمی‌شود و در برخی شاسی‌ بلندهای بزرگ نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در حالی که اکثر شاسی‌ بلندها و کراس‌ اوورهای مدرن از شاسی یکپارچه استفاده می‌کنند، برخی مدل‌های آفرودی مانند فورد برانکو، جیپ رانگلر و تویوتا ۴ رانر، از شاسی مستقل (بدنه روی فریم) بهره می‌برند. این طراحی برای رانندگی در مسیرهای ناهموار و آفرود بسیار مناسب‌تر است. به عنوان مثال، در هنگام عبور از موانع دشوار مانند صخره‌های بزرگ، شاسی مستقل به دلیل استحکام بیشتر بهتر می‌تواند کشش و پایداری خودرو را حفظ کند. همچنین، امکان افزایش قابل‌توجه ارتفاع سیستم تعلیق و استفاده از کمک‌ فنرهای سنگین‌تر در خودروهای با شاسی مستقل به مراتب بیشتر است.

عملکرد و راندمان بهتر خودروهای دارای شاسی یکپارچه

خودروهای با شاسی یکپارچه (Unibody) به دلیل ساختار یکپارچه بدنه و شاسی، معمولاً سبک‌تر از خودروهای با شاسی مستقل هستند. این سبک‌تر بودن، به طور مستقیم بر روی مصرف سوخت تأثیر مثبت می‌گذارد و موجب بهبود راندمان و کاهش هزینه‌های سوخت می‌شود.

در کنار این مزایا، معایبی نیز وجود دارد. ساختار یکپارچه استحکام کمتری نسبت به شاسی مستقل دارد که این امر به طور قابل توجهی بر روی توانایی یدک‌کشی و حمل بار تأثیر منفی می‌گذارد. همچنین، این خودروها در مسیرهای ناهموار و آفرود، عملکرد ضعیف‌تری نسبت به خودروهای شاسی مستقل از خود نشان می‌دهند.

وانت‌های پیکاپ کوچک و میان‌سایز مانند فورد ماوریک، هوندا ریج‌لاین، و هیوندای سانتاکروز که از شاسی یکپارچه بهره می‌برند، نمونه‌های بارزی از این موضوع هستند. توانایی یدک‌کشی و حمل بار این خودروها به‌طور قابل توجهی کمتر از وانت‌های شاسی مستقل مانند شورولت کلرادو، تویوتا تاکوما، و نیسان فرانتیر است. این تفاوت به دلیل تفاوت‌های اساسی در طراحی شاسی و نحوه توزیع وزن و استحکام است.

شاسی مستقل، به دلیل داشتن فریم مستقل و قدرتمند، می‌تواند بارهای سنگین‌تر را تحمل کند و لرزش و ضربه را بهتر جذب نماید. در مقابل، خودروهای شاسی یکپارچه، به دلیل ساختار سبک‌تر و یکپارچه، سواری نرم‌تر و راحت‌تری را ارائه می‌دهند. کمتر بودن لرزش و ارتعاشات از دیگر مزایای این نوع شاسی‌ بندی است.

کیفیت سواری خودرو شاسی مستقل بهتر است یا شاسی یکپارچه؟

مقایسه‌ی هیوندای سانتاکروز (با شاسی یکپارچه) و شورولت کلرادو (با شاسی مستقل) به خوبی تفاوت‌های این دو نوع شاسی را نشان می‌دهد. سانتاکروز، با سواری نرم و راحت خود، حس یک شاسی‌بلند خانوادگی را القا می‌کند و برای رانندگی شهری بسیار مناسب است. در عین حال، فضای بار مناسبی برای حمل وسایل روزمره دارد. اما این راحتی و سواری نرم، با محدودیت‌هایی در توانایی یدک‌کشی و عملکرد آفرود همراه است.

در مقابل، شورولت کلرادو و دیگر خودروهای شاسی مستقل، در یدک‌کشی و آفرود عملکرد به مراتب بهتری دارند. استحکام بالای فریم، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بارهای سنگین‌تر را حمل کنند و از مسیرهای ناهموار به راحتی عبور کنند. با این حال، سواری آن‌ها معمولاً خشک‌تر و کمتر راحت از خودروهای شاسی یکپارچه است و مصرف سوخت آن‌ها نیز به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود.

نکته‌ی مهمی که باید به آن اشاره کرد، این است که تبلیغات اغراق‌آمیز در مورد قابلیت‌های آفرودی برخی خودروهای شاسی یکپارچه، واقعیت ندارد. در حالی که ممکن است این خودروها در مسیرهای خاکی نسبتا هموار عملکرد قابل قبولی داشته باشند، در مسیرهای دشوار و گل‌آلود یا برفی، به راحتی گیر خواهند کرد و توانایی عبور از موانع را ندارند.

بنابراین، انتخاب بین شاسی یکپارچه و مستقل، به سبک زندگی و اولویت‌های هر فرد بستگی دارد. اگر رانندگی شهری و راحتی در اولویت است و نیازی به یدک‌کشی سنگین یا آفرود نیست، خودروهای شاسی یکپارچه گزینه‌ی بهتری هستند. اما اگر آفرود و یدک‌کشی جزو نیازهای اصلی است و مصرف سوخت اولویت چندانی ندارد، خودروهای شاسی مستقل انتخاب مناسب‌تری خواهند بود.

۲۲۷۲۲۷