تفاوت شبکه های انتقال ارز دیجیتال

تفاوت شبکه های انتقال ارز دیجیتال در واقع به ماهیت بلاک چین زیربنایی، استاندارد توکن، سرعت پردازش تراکنش ها، میزان کارمزد، فرمت آدرس ها و پشتیبانی از قرارداد هوشمند بازمی گردد. هر شبکه پروتکل ها و ویژگی های منحصربه فردی دارد که بر تجربه کاربران در نقل و انتقال دارایی های دیجیتال تأثیر می گذارد و انتخاب شبکه مناسب برای انجام تراکنش های امن و بهینه ضروری است.

در دنیای پویای ارزهای دیجیتال، درک عمیق از نحوه عملکرد زیرساخت ها و شبکه های انتقال، برای هر فعال و علاقه مند به این حوزه، از اهمیت بالایی برخوردار است. بسیاری از کاربران، به ویژه تازه واردان، هنگام انتخاب شبکه مناسب برای انتقال رمزارزهای خود دچار سردرگمی می شوند. این سردرگمی می تواند منجر به انتخاب نادرست و حتی از دست رفتن دارایی های دیجیتال شود. شناخت دقیق شبکه های مختلف، نه تنها به شما کمک می کند تا تراکنش های خود را با اطمینان بیشتری انجام دهید، بلکه امکان بهره برداری از مزایایی مانند کاهش هزینه ها و افزایش سرعت را نیز فراهم می آورد. در ادامه این مطلب، به بررسی جامع و تخصصی انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال، تفاوت های کلیدی آن ها و فاکتورهای مهم در انتخابشان خواهیم پرداخت تا ابهامات موجود در این زمینه برطرف شود.

شبکه انتقال ارز دیجیتال چیست؟

شبکه انتقال ارز دیجیتال به مجموعه ای از قوانین و پروتکل ها اطلاق می شود که امکان جابجایی و مبادله دارایی دیجیتال را بر بستر یک بلاک چین فراهم می آورد. این شبکه ها نقش حیاتی در اکوسیستم رمزارزها ایفا می کنند؛ چرا که بستر لازم برای انجام تراکنش ها، ایجاد توکن ها و اجرای قراردادهای هوشمند را فراهم می آورند. هر بلاک چین دارای یک یا چند استاندارد توکن مخصوص به خود است که نحوه ایجاد، ذخیره و انتقال توکن ها را در آن شبکه تعریف می کند. به عنوان مثال، استاندارد ERC-20 برای شبکه اتریوم و BEP-20 برای بایننس اسمارت چین، از جمله معروف ترین این استانداردها هستند.

هدف اصلی از وجود این شبکه های انتقال، فراهم آوردن بستری امن و کارآمد برای جابجایی رمزارزها بین کیف پول ها و صرافی ها است. توسعه دهندگان می توانند با استفاده از این استانداردها، توکن های جدیدی را بدون نیاز به ساخت یک بلاک چین کاملاً جدید، بر بستر بلاک چین های موجود ایجاد کنند. این امر به افزایش سرعت توسعه و نوآوری در فضای رمزارزها کمک شایانی کرده است. همچنین، این شبکه ها می توانند به عنوان پلی برای انتقال ارزهای دیجیتال بومی دیگر بلاک چین ها (مانند بیت کوین) به شبکه های دیگر عمل کنند که این قابلیت، انعطاف پذیری و کاربردپذیری رمزارزها را به طور چشمگیری افزایش می دهد.

درک شبکه های انتقال ارز دیجیتال، کلید انجام تراکنش های امن، سریع و کم هزینه در دنیای رمزارزهاست.

پیش نیاز بررسی شبکه های ارز دیجیتال

پیش از آنکه به بررسی جزئیات شبکه های انتقال ارز دیجیتال بپردازیم، لازم است با دو مفهوم اساسی و پایه ای در دنیای کریپتوکارنسی آشنا شویم که درک آن ها برای فهم عمیق تر این شبکه ها ضروری است. این مفاهیم شامل تفاوت میان کوین و توکن و همچنین مفهوم کارمزد در بلاک چین ها هستند. آشنایی با این اصطلاحات به شما کمک می کند تا عملکرد هر شبکه و دلایل تفاوت های آن ها را بهتر درک کنید و انتخاب های آگاهانه تری در انجام تراکنش های خود داشته باشید.

کوین و توکن

در دنیای ارزهای دیجیتال، اصطلاحات کوین (Coin) و توکن (Token) اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما تفاوت های بنیادینی بین آن ها وجود دارد. کوین به رمزارزی گفته می شود که دارای بلاک چین مستقل و اختصاصی خود است. به عبارت دیگر، هر کوین، ستون فقرات یک شبکه بلاک چین منحصر به فرد را تشکیل می دهد و برای عملکرد خود به هیچ بلاک چین دیگری وابسته نیست. نمونه های بارز کوین ها شامل بیت کوین (Bitcoin) با بلاک چین بیت کوین، اتریوم (Ethereum) با بلاک چین اتریوم، لایت کوین (Litecoin) و ترون (Tron) هستند.

در مقابل، توکن به رمزارزی اطلاق می شود که بر بستر یک بلاک چین موجود، و نه بر روی بلاک چین اختصاصی خود، ایجاد شده است. توکن ها برای فعالیت خود به قوانین و استانداردهای بلاک چین میزبان پایبند هستند. برای مثال، بسیاری از توکن های معروف مانند چین لینک (Chainlink)، تتا (THETA) و متیک (MATIC) بر بستر شبکه اتریوم و با استاندارد ERC-20 ایجاد شده اند. توکن ها از زیرساخت امنیتی و مقیاس پذیری بلاک چین میزبان بهره می برند و اغلب برای کاربردهای خاصی در اکوسیستم های غیرمتمرکز (DeFi)، بازی های بلاک چینی یا توکن های غیرقابل تعویض (NFT) به کار می روند. درک این تفاوت به شما کمک می کند تا بهتر متوجه شوید که چرا برخی ارزها بر روی چندین شبکه مختلف قابل انتقال هستند و برخی دیگر تنها بر روی شبکه بومی خود.

کارمزد در بلاک چین

هنگامی که شما یک تراکنش را بر بستر بلاک چین انجام می دهید، مبلغی به عنوان کارمزد از شما دریافت می شود. این کارمزد در واقع پاداشی است که به ماینرها یا اعتبارسنج های شبکه (نودها) پرداخت می شود تا تراکنش شما را تأیید کرده و در بلاک جدیدی به زنجیره بلاک اضافه کنند. بلاک چین یک فناوری غیرمتمرکز است و برخلاف سیستم های مالی سنتی، سرور مرکزی ندارد. بنابراین، این نودها هستند که با تأیید تراکنش ها، امنیت و یکپارچگی شبکه را تضمین می کنند و کارمزد، انگیزه مالی آن ها برای ادامه فعالیت است.

مقدار کارمزد در هر شبکه ارز دیجیتال با شبکه دیگر متفاوت است و به عوامل متعددی بستگی دارد. این عوامل شامل میزان شلوغی شبکه در زمان انجام تراکنش، پیچیدگی تراکنش، و سیاست های کارمزدی بلاک چین مربوطه می شود. به عنوان مثال، در زمان اوج شلوغی شبکه اتریوم، کارمزدها می توانند به شدت افزایش یابند، در حالی که شبکه هایی مانند ترون یا بایننس اسمارت چین معمولاً کارمزدهای بسیار پایین تری دارند. به همین دلیل، در زمان انجام تراکنش ها، توجه به میزان کارمزد شبکه های مختلف و انتخاب شبکه ای که با نیازهای شما همخوانی دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

آشنایی با مهمترین شبکه های انتقال ارز دیجیتال

با توجه به تنوع روزافزون ارزهای دیجیتال و بلاک چین ها، شبکه های انتقال متعددی نیز برای تسهیل جابجایی این دارایی ها توسعه یافته اند. هر یک از این شبکه ها دارای ویژگی ها، استانداردها، مزایا و معایب خاص خود هستند که آن ها را برای کاربردهای مختلف مناسب می سازد. آشنایی با مهمترین و پرکاربردترین این شبکه ها برای هر کاربری که قصد انجام تراکنش های رمزارزی را دارد، ضروری است. در ادامه به معرفی و بررسی جامع چندین شبکه انتقال کلیدی می پردازیم که در حال حاضر بیشترین استفاده را در بازار ارزهای دیجیتال دارند.

برای درک بهتر، خلاصه ای از ویژگی های هر شبکه در جدول زیر آورده شده و سپس به تفصیل هر یک را توضیح خواهیم داد:

نام شبکه	استاندارد توکن	بلاک چین	کوین بومی برای کارمزد	آغاز آدرس	پشتیبانی از قرارداد هوشمند	ویژگی های کلیدی
ERC-20	ERC-20	اتریوم (Ethereum)	ETH	0x	بله	پیشگام، امن، پرکاربرد، کارمزد بالا
BEP-2	BEP-2	بایننس چین (BNB Beacon Chain)	BNB	bnb	خیر (محدود)	سریع، کارمزد پایین، نیاز به MEMO، برای صرافی های غیرمتمرکز
BEP-20	BEP-20	بایننس اسمارت چین (BSC)	BNB	0x	بله	سازگار با EVM، کارمزد پایین، سرعت بالا، رقیب اتریوم
TRC-20	TRC-20	ترون (Tron)	TRX	T	بله	کارمزد بسیار پایین، سرعت بالا، مناسب برای استیبل کوین ها
OMNI	OMNI	بیت کوین (Bitcoin)	BTC	1، 3، bc1	خیر	پروتکل لایه ای بیت کوین، قدیمی، کارمزد بالا، کند، برای USDT
NEP-5	NEP-5	نئو (Neo)	GAS	A	بله	سرعت بالا، کارمزد پایین، هزینه توسعه کم، کمتر شناخته شده

شبکه ERC-20

شبکه ERC-20، که مخفف Ethereum Request for Comment 20 است، به عنوان یک استاندارد توکن در بلاک چین اتریوم شناخته می شود. این استاندارد توسط فابین ووگلستلار در سال 2015 معرفی شد و به سرعت به محبوب ترین استاندارد برای ایجاد توکن های جدید تبدیل گشت. دلیل اصلی محبوبیت آن، مجموعه ای از قوانین و دستورالعمل های ساده و کارآمد است که توسعه دهندگان را قادر می سازد تا توکن های خود را با قابلیت سازگاری بالا با کیف پول ها، صرافی ها و سایر برنامه های غیرمتمرکز (DApps) ایجاد کنند. این استاندارد مواردی مانند نحوه ارسال و دریافت توکن ها، میزان عرضه کلی و تمامی امور مالی مرتبط با توکن های ایجادشده را تعیین می کند.

کارمزد تراکنش ها در شبکه ERC-20 با استفاده از ارز دیجیتال بومی اتریوم، یعنی اتر (ETH)، پرداخت می شود. با وجود اینکه این شبکه به دلیل ازدحام بالا در برخی مواقع، ممکن است کارمزدهای نسبتاً بالایی داشته باشد، اما امنیت بسیار بالا و پشتیبانی گسترده آن از سوی اکثر کیف پول ها (مانند متامسک و تراست والت) و صرافی های معتبر، آن را به گزینه ای مطمئن و پرکاربرد تبدیل کرده است. آدرس های کیف پول ERC-20 معمولاً 42 کاراکتر بوده و با 0x آغاز می شوند. این شبکه به عنوان اولین پلتفرم پوشش دهنده قراردادهای هوشمند، بستر اصلی برای بسیاری از پروژه های دیفای (DeFi) و توکن های غیرقابل تعویض (NFT) محسوب می شود.

شبکه BEP-2

شبکه BEP-2، که مخفف Binance Chain Evolution Proposal 2 است، استاندارد توکن مورد استفاده در بلاک چین بایننس چین (BNB Beacon Chain) است. این شبکه توسط صرافی بایننس، یکی از بزرگترین صرافی های ارز دیجیتال جهان، توسعه یافته است. هدف اصلی BEP-2، فراهم کردن بستری سریع و کارآمد برای نقل و انتقال دارایی های دیجیتال، به خصوص در محیط صرافی های غیرمتمرکز (DEX) بایننس بود. تراکنش ها در این شبکه نیازمند پرداخت کارمزد با استفاده از ارز دیجیتال بومی بایننس، یعنی بایننس کوین (BNB) هستند. آدرس های کیف پول BEP-2 معمولاً 42 کاراکتر طول دارند و با پیشوند bnb آغاز می شوند.

یکی از ویژگی های مهم و متمایز کننده شبکه BEP-2، نیاز به استفاده از MEMO (یا تگ Destination) در هنگام انجام تراکنش ها است. MEMO یک شناسه عددی یا متنی است که برای مسیردهی صحیح دارایی ها به حساب کاربری گیرنده، به ویژه در صرافی ها، استفاده می شود. عدم درج صحیح MEMO می تواند منجر به از دست رفتن دارایی شود. با وجود سرعت بالا و کارمزدهای نسبتاً پایین، شبکه BEP-2 از قابلیت قراردادهای هوشمند پیچیده به صورت مستقیم پشتیبانی نمی کند، که این امر کاربردپذیری آن را برای پروژه های پیشرفته تر محدود می سازد. با این حال، بسیاری از کیف پول های شناخته شده مانند تراست والت و لجر از توکن های BEP-2 پشتیبانی می کنند.

شبکه BEP-20

شبکه BEP-20، که به عنوان استاندارد توکن بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain یا BSC) شناخته می شود، یک گام تکاملی مهم در اکوسیستم بایننس محسوب می شود. BEP-20 مخفف Binance Smart Chain Evolution Proposal 20 بوده و با هدف رفع محدودیت های BEP-2 و ایجاد سازگاری بیشتر با شبکه اتریوم (به ویژه ماشین مجازی اتریوم یا EVM) طراحی شده است. این سازگاری به توسعه دهندگان امکان می دهد تا به راحتی پروژه ها و برنامه های غیرمتمرکز (DApps) طراحی شده برای اتریوم را به بایننس اسمارت چین منتقل کنند یا نسخه ای از آن ها را بر روی این شبکه ایجاد نمایند. کارمزد تراکنش ها در شبکه BEP-20 نیز با ارز دیجیتال BNB پرداخت می شود.

یکی از بزرگترین مزایای شبکه BEP-20، کارمزدهای بسیار پایین و سرعت تراکنش فوق العاده آن است. بایننس اسمارت چین به دلیل زمان بلاک کوتاه (حدود 3 ثانیه) و توانایی پردازش تعداد بالای تراکنش در ثانیه، به سرعت مورد استقبال کاربران و توسعه دهندگان قرار گرفت و به رقیب جدی برای اتریوم در فضای دیفای تبدیل شد. آدرس های کیف پول BEP-20، دقیقاً مانند آدرس های ERC-20، 42 کاراکتر بوده و با 0x آغاز می شوند و نیازی به MEMO ندارند. کیف پول هایی مانند تراست والت، لجر و کوینومی از این استاندارد به طور کامل پشتیبانی می کنند. با وجود مزایای فراوان، برخی انتقادات نسبت به میزان تمرکزگرایی در شبکه بایننس اسمارت چین مطرح می شود، اما این شبکه همچنان یکی از محبوب ترین گزینه ها برای انتقال ارزهای دیجیتال با هزینه و سرعت بهینه است.

شبکه TRC-20

شبکه TRC-20، استاندارد توکن بلاک چین ترون (Tron) است که هدف آن ارائه یک پلتفرم غیرمتمرکز برای برنامه های سرگرمی و اشتراک گذاری محتوا است. این استاندارد، مشابه ERC-20 اتریوم، امکان ایجاد و مدیریت توکن های جدید را بر بستر بلاک چین ترون فراهم می کند. توکن اختصاصی این شبکه TRX (ترونیکس) است که برای پرداخت کارمزد تراکنش ها و همچنین مشارکت در حاکمیت شبکه مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از دلایل اصلی محبوبیت TRC-20، کارمزدهای بسیار پایین و سرعت بالای تراکنش های آن است که این ویژگی ها آن را به گزینه ای جذاب برای انتقال ارزهای دیجیتال، به ویژه استیبل کوین هایی مانند تتر (USDT)، تبدیل کرده است.

آدرس های کیف پول TRC-20 معمولاً 34 کاراکتر بوده و با حرف T آغاز می شوند. این فرمت آدرس به راحتی قابل تشخیص است و به کاربران کمک می کند تا شبکه صحیح را انتخاب کنند. ترون علاوه بر کیف پول اختصاصی خود به نام ترون لینک (TronLink)، توسط بسیاری از کیف پول های محبوب دیگر مانند تراست والت نیز پشتیبانی می شود. با وجود مزایای قابل توجه در زمینه هزینه و سرعت، برخی منتقدان بر این باورند که شبکه ترون در مقایسه با اتریوم، از امنیت و تمرکززدایی کمتری برخوردار است. با این حال، TRC-20 همچنان یکی از پرکاربردترین شبکه ها برای انتقال سریع و ارزان دارایی های دیجیتال، به خصوص در مقادیر کمتر، به شمار می رود.

شبکه OMNI

شبکه OMNI، که به آن پروتکل اومنی لایر (Omni Layer Protocol) نیز گفته می شود، یکی از اولین پروتکل های لایه ای است که بر روی بلاک چین بیت کوین ساخته شد. این پروتکل در سپتامبر 2013 با هدف امکان ایجاد و مدیریت دارایی های دیجیتال (توکن ها) بر بستر امن ترین و قدیمی ترین بلاک چین، یعنی بیت کوین، راه اندازی شد. هرچند پروتکل اومنی امکان ساخت توکن های مختلف را فراهم می کند، اما شهرت اصلی آن به دلیل میزبانی اولین نسخه از استیبل کوین تتر (USDT) است. به همین دلیل، بسیاری از کاربران نام OMNI را با USDT مرتبط می دانند.

تراکنش ها در شبکه OMNI با استفاده از بیت کوین (BTC) به عنوان کارمزد پرداخت می شوند و آدرس های کیف پول OMNI همانند آدرس های بیت کوین با اعداد 1، 3 یا عبارت bc1 آغاز می شوند. با توجه به اینکه OMNI بر روی بلاک چین بیت کوین فعالیت می کند، از امنیت بالای بیت کوین بهره می برد، اما در عین حال از محدودیت های آن نیز رنج می برد. این شبکه نسبت به استانداردهای توکن جدیدتر مانند ERC-20 یا TRC-20، سرعت پایین تری در تأیید تراکنش ها دارد و کارمزدهای آن نیز معمولاً بالاتر است. به همین دلیل، امروزه برای انتقال تتر، شبکه هایی مانند TRC-20 یا BEP-20 که سرعت و کارمزد بهتری دارند، ترجیح داده می شوند، هرچند OMNI همچنان توسط برخی صرافی ها و کیف پول ها پشتیبانی می شود.

Nep-۵

شبکه NEP-5، استاندارد توکن بلاک چین نئو (Neo) است. نئو یک پلتفرم بلاک چین متن باز و غیرمتمرکز است که به عنوان اتریوم چین شناخته می شود و هدف آن ایجاد یک اقتصاد هوشمند غیرمتمرکز است. استاندارد NEP-5 به توسعه دهندگان امکان می دهد تا توکن های خود را بر بستر بلاک چین نئو ایجاد کرده و مدیریت کنند. این استاندارد از قابلیت های قرارداد هوشمند پشتیبانی می کند و به دلیل ویژگی های فنی خاص خود، مزایایی را نسبت به برخی شبکه های دیگر ارائه می دهد. کارمزد تراکنش ها در شبکه NEP-5 با استفاده از ارز دیجیتال GAS که کوین بومی اکوسیستم نئو است، پرداخت می شود.

یکی از مزایای کلیدی شبکه NEP-5، سرعت تراکنش بالا و کارمزدهای نسبتاً پایین آن است. علاوه بر این، هزینه ایجاد و عرضه توکن های دیجیتالی با استاندارد NEP-5 در مقایسه با برخی شبکه های دیگر مانند اتریوم، به مراتب کمتر است که این موضوع توسعه دهندگان را به سمت استفاده از این پلتفرم جذب می کند. کیف پول هایی مانند گاردا (Guarda) و فری والت (FreeWallet) از توکن های NEP-5 پشتیبانی می کنند. با این حال، در مقایسه با شبکه هایی مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین که از پذیرش و اکوسیستم بسیار گسترده تری برخوردارند، نئو و استاندارد NEP-5 کمتر شناخته شده اند و ممکن است از نظر امنیت و مقیاس پذیری در مقیاس جهانی، هنوز راه درازی در پیش داشته باشند.

هر شبکه انتقال ارز دیجیتال، با استاندارد توکن، کارمزد و سرعت منحصر به فرد خود، پاسخی به نیازهای متفاوت کاربران و توسعه دهندگان است.

تفاوت BEP-2 و BEP-20

شبکه های BEP-2 و BEP-20 هر دو توسط صرافی بایننس توسعه یافته اند و از ارز دیجیتال BNB برای پرداخت کارمزد استفاده می کنند، اما تفاوت های بنیادینی بین آن ها وجود دارد که برای کاربران از اهمیت بالایی برخوردار است. اصلی ترین تفاوت به بلاک چین زیربنایی آن ها بازمی گردد. BEP-2 استاندارد توکن برای بلاک چین بایننس چین (BNB Beacon Chain) است، در حالی که BEP-20 استاندارد توکن برای بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain یا BSC) محسوب می شود. بایننس چین بیشتر بر روی سرعت و کارایی در مبادلات متمرکز بود و از قراردادهای هوشمند پیچیده پشتیبانی نمی کرد، اما بایننس اسمارت چین با هدف پشتیبانی از قراردادهای هوشمند و سازگاری با ماشین مجازی اتریوم (EVM) طراحی شد.

تفاوت دیگر در فرمت آدرس ها و نیاز به MEMO است. آدرس های BEP-2 با پیشوند bnb آغاز می شوند و برای انجام تراکنش ها، به خصوص در صرافی ها، نیاز به یک تگ MEMO دارند تا دارایی به حساب کاربری صحیح مسیردهی شود. در مقابل، آدرس های BEP-20 دقیقاً مانند آدرس های ERC-20 با 0x آغاز می شوند و نیازی به MEMO ندارند. این ویژگی باعث سهولت بیشتر در استفاده از BEP-20 شده است. همچنین، BEP-20 به دلیل پشتیبانی از قراردادهای هوشمند و سرعت بالاتر، بستر مناسب تری برای برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و پروژه های دیفای (DeFi) است، در حالی که BEP-2 بیشتر برای مبادلات ساده و سریع توکن ها در صرافی های غیرمتمرکز اولیه مورد استفاده قرار می گرفت. در حال حاضر، BEP-20 به دلیل انعطاف پذیری و کارایی بالاتر، به مراتب محبوب تر و پرکاربردتر از BEP-2 است.

ویژگی	شبکه BEP-2	شبکه BEP-20
بلاک چین میزبان	بایننس چین (BNB Beacon Chain)	بایننس اسمارت چین (BSC)
آغاز آدرس	bnb	0x
نیاز به MEMO	بله	خیر
پشتیبانی از قرارداد هوشمند	خیر (محدود)	بله (سازگار با EVM)
کاربرد اصلی	مبادلات سریع در صرافی های غیرمتمرکز	DApps، DeFi، انتقال عمومی ارزها
سرعت و کارمزد	سریع و کارمزد پایین	بسیار سریع و کارمزد بسیار پایین

تفاوت شبکه ERC-20 و TRC-20

شبکه های ERC-20 و TRC-20 هر دو استانداردهای توکن برای بلاک چین های پرکاربرد هستند، اما تفاوت های کلیدی در عملکرد، هزینه ها و معماری آن ها وجود دارد. ERC-20 استاندارد توکن بلاک چین اتریوم است که به دلیل امنیت بالا، جامعه توسعه دهندگان گسترده و پشتیبانی از قرارداد هوشمند، به عنوان پیشرو در فضای دیفای و DApps شناخته می شود. در مقابل، TRC-20 استاندارد توکن بلاک چین ترون است که با هدف ارائه تراکنش های سریع و بسیار کم هزینه طراحی شده است. کارمزد تراکنش ها در ERC-20 با اتر (ETH) پرداخت می شود و می تواند در زمان شلوغی شبکه به شدت بالا رود، در حالی که در TRC-20 کارمزد با ترون (TRX) پرداخت می شود و معمولاً بسیار ناچیز است.

از نظر سرعت، شبکه TRC-20 به طور کلی سریع تر از ERC-20 عمل می کند، زیرا زمان تأیید بلاک در ترون کوتاه تر است. این ویژگی TRC-20 را به گزینه ای جذاب برای انتقال مکرر و سریع دارایی ها، به ویژه استیبل کوین هایی مانند تتر (USDT)، تبدیل کرده است. در مورد فرمت آدرس ها، آدرس های ERC-20 با 0x آغاز می شوند، در حالی که آدرس های TRC-20 با حرف T شروع می شوند. این تفاوت در فرمت آدرس، به کاربران کمک می کند تا به راحتی شبکه صحیح را تشخیص دهند. با وجود اینکه ERC-20 از امنیت و اعتبار بیشتری برخوردار است و پایه و اساس بسیاری از نوآوری ها در فضای بلاک چین است، TRC-20 به دلیل مزیت هزینه و سرعت، در میان کاربرانی که به دنبال راهی ارزان و سریع برای انتقال ارزهای خود هستند، محبوبیت زیادی پیدا کرده است.

ویژگی	شبکه ERC-20	شبکه TRC-20
بلاک چین میزبان	اتریوم (Ethereum)	ترون (Tron)
کوین بومی برای کارمزد	ETH	TRX
هزینه تراکنش	معمولاً بالا (به ویژه در اوج شلوغی)	بسیار پایین (تقریباً ناچیز)
سرعت تراکنش	متوسط (بسته به شلوغی شبکه)	بالا و سریع
آغاز آدرس	0x	T
امنیت و تمرکززدایی	بالا	متوسط تا بالا (کمتر از اتریوم)
کاربرد اصلی	DApps، DeFi، NFT، اکوسیستم گسترده	انتقال سریع و ارزان، به ویژه استیبل کوین ها

فاکتور های مهم در انتخاب شبکه های انتقال ارز دیجیتال

انتخاب شبکه انتقال مناسب برای ارزهای دیجیتال، یک تصمیم حیاتی است که می تواند بر هزینه، سرعت و امنیت تراکنش های شما تأثیر مستقیم بگذارد. با توجه به تنوع گسترده شبکه های موجود، آگاهی از فاکتورهای کلیدی در این انتخاب، به شما کمک می کند تا بهترین گزینه را متناسب با نیازهای خود برگزینید. این فاکتورها شامل هزینه تراکنش، سرعت تأیید، کاربردهای خاص شبکه و همچنین میزان پشتیبانی از آن در کیف پول و صرافی های مورد استفاده شماست. در ادامه به بررسی دقیق هر یک از این عوامل می پردازیم تا دیدی جامع و کاربردی در این زمینه به دست آورید.

هزینه

یکی از مهمترین فاکتورها در انتخاب شبکه انتقال ارز دیجیتال، میزان کارمزد تراکنش است. کارمزدها می توانند از چند سنت تا ده ها دلار متغیر باشند و بسته به شبکه، زمان شلوغی و پیچیدگی تراکنش متفاوت هستند. هدف اصلی بسیاری از کاربران از انتخاب شبکه های انتقال جایگزین، کاهش هزینه هاست. به عنوان مثال، انتقال تتر (USDT) بر بستر شبکه TRC-20 یا BEP-20 به مراتب ارزان تر از انتقال آن بر بستر ERC-20 است. شبکه های جدیدتر مانند بایننس اسمارت چین (BEP-20) و ترون (TRC-20) به دلیل ساختار بهینه تر و مقیاس پذیری بالاتر، کارمزدهای بسیار پایینی را ارائه می دهند که برای تراکنش های خرد و مکرر بسیار مناسب هستند.

در مقابل، شبکه اتریوم (ERC-20) به دلیل محبوبیت بالا و ازدحام شبکه، به خصوص در زمان اوج فعالیت، می تواند کارمزدهای قابل توجهی را به کاربران تحمیل کند. این هزینه ها که گاهی به گس فی (Gas Fee) معروفند، می توانند برای مبالغ کم، غیرمنطقی به نظر برسند. بنابراین، اگر هدف شما انتقال مقادیر کم ارز دیجیتال یا انجام تراکنش های متعدد است، توجه به فاکتور هزینه و انتخاب شبکه هایی با کارمزد پایین، می تواند صرفه جویی قابل توجهی را به همراه داشته باشد. همیشه قبل از انجام تراکنش، کارمزدهای مربوط به هر شبکه را در صرافی یا کیف پول خود بررسی کنید.

سرعت

سرعت انجام تراکنش، فاکتور حیاتی دیگری است که در انتخاب شبکه انتقال ارز دیجیتال باید مد نظر قرار گیرد. در برخی موارد، مانند پرداخت های فوری یا مبادلات سریع در بازار، نیاز به تأیید فوری تراکنش وجود دارد. سرعت تراکنش در هر شبکه به عوامل مختلفی از جمله زمان تولید بلاک، تعداد تراکنش هایی که شبکه می تواند در یک ثانیه پردازش کند (TPS)، و میزان شلوغی شبکه بستگی دارد. به عنوان مثال، شبکه اتریوم (ERC-20) در حال حاضر حدود 15 تا 30 تراکنش در ثانیه را پردازش می کند و زمان بلاک آن حدود 13 ثانیه است. این در حالی است که بایننس اسمارت چین (BEP-20) می تواند تا 120 تراکنش در ثانیه را پردازش کند و زمان بلاک آن حدود 3 ثانیه است که آن را به شبکه ای بسیار سریع تر تبدیل می کند.

شبکه ترون (TRC-20) نیز به دلیل سرعت بالای خود مشهور است و می تواند هزاران تراکنش در ثانیه را پردازش کند. این تفاوت ها در سرعت، برای کاربرانی که به دنبال انجام تراکنش های فوری هستند، اهمیت زیادی دارد. با این حال، برای اکثر کاربران عادی که صرفاً قصد انتقال دارایی بین کیف پول ها یا صرافی ها را دارند، حتی شبکه هایی با سرعت متوسط نیز در عرض چند دقیقه تراکنش را تکمیل می کنند، بنابراین تفاوت چندانی در تجربه کاربری روزمره ایجاد نمی کند. اما برای برنامه هایی که نیاز به مقیاس پذیری بالا و تأیید فوری دارند (مانند بازی های بلاک چینی یا برخی پلتفرم های دیفای)، انتخاب یک شبکه با سرعت تراکنش بالا ضروری است.

کاربردها

هر شبکه انتقال ارز دیجیتال، علاوه بر قابلیت جابجایی دارایی، ممکن است کاربردهای خاص خود را در اکوسیستم بلاک چین داشته باشد. این کاربردها می توانند در انتخاب شبکه مناسب برای شما تأثیرگذار باشند. به عنوان مثال، اگر قصد دارید در حوزه امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) یا برنامه های غیرمتمرکز (DApps) فعالیت کنید، شبکه اتریوم (ERC-20) به دلیل اکوسیستم گسترده و تعداد بی شمار پروژه های فعال در آن، گزینه اول شما خواهد بود. اتریوم میزبان بزرگترین حجم از قراردادهای هوشمند و پروتکل های دیفای است که شامل صرافی های غیرمتمرکز، پلتفرم های وام دهی و وام گیری، بازارهای NFT و بازی های بلاک چینی می شود.

در مقابل، اگر به دنبال راه حل های سریع و ارزان برای انتقال روزمره یا شرکت در پروژه هایی هستید که بر روی شبکه های جایگزین ساخته شده اند، بایننس اسمارت چین (BEP-20) و ترون (TRC-20) گزینه های مناسبی هستند. این شبکه ها نیز دارای اکوسیستم های دیفای رو به رشدی هستند، اما ممکن است از نظر تنوع و حجم کلی، به گستردگی اتریوم نباشند. شبکه OMNI بیشتر برای انتقال تتر در گذشته کاربرد داشت و NEP-5 برای پروژه هایی که بر روی بلاک چین نئو توسعه یافته اند. بنابراین، قبل از انتخاب شبکه، به این نکته توجه کنید که رمزارز شما چه کاربردی دارد و آیا قصد دارید از آن در پلتفرم های خاصی استفاده کنید که نیازمند شبکه ویژه ای هستند.

پشتیبانی در کیف پول و صرافی

یکی از مهمترین ملاحظات عملی در انتخاب شبکه انتقال، اطمینان از پشتیبانی کیف پول و صرافی مقصد از شبکه انتخابی شماست. اگر شبکه انتخابی شما توسط کیف پول یا صرافی که قصد ارسال دارایی به آن را دارید، پشتیبانی نشود، ممکن است دارایی های شما برای همیشه از دست بروند. به عنوان مثال، شما نمی توانید توکنی با استاندارد BEP-20 را به آدرس کیف پول ERC-20 ارسال کنید؛ زیرا این دو شبکه با یکدیگر سازگار نیستند و آدرس های متفاوتی دارند.

قبل از انجام هر تراکنش، همیشه آدرس مقصد را به دقت بررسی کنید و مطمئن شوید که شبکه انتخابی شما با شبکه آدرس مقصد مطابقت دارد. اکثر صرافی ها و کیف پول های معتبر، هنگام واریز یا برداشت ارز دیجیتال، گزینه های شبکه پشتیبانی شده را به وضوح نمایش می دهند. شبکه هایی مانند ERC-20، BEP-20 و TRC-20 به دلیل محبوبیت گسترده، تقریباً توسط تمامی صرافی های بزرگ و کیف پول های شناخته شده پشتیبانی می شوند. اما برای شبکه های کمتر رایج مانند OMNI یا NEP-5، ممکن است تعداد گزینه های پشتیبانی محدودتر باشد. بنابراین، همواره قبل از تأیید تراکنش، از تطابق شبکه مبدأ و مقصد اطمینان حاصل کنید تا از بروز خطاهای جبران ناپذیر جلوگیری شود.

نمونه آدرس شبکه های بلاک چین

برای درک بهتر تفاوت های شبکه های انتقال ارز دیجیتال، آشنایی با فرمت آدرس های هر شبکه بسیار مفید است. هر شبکه بلاک چین دارای یک ساختار آدرس دهی منحصر به فرد است که به شما کمک می کند تا نوع شبکه را تشخیص دهید و از ارسال اشتباه دارایی به آدرس های ناسازگار جلوگیری کنید. در اینجا نمونه هایی از آدرس های رایج برای برخی از مهمترین شبکه های انتقال آورده شده است:

• شبکه ERC-20 (اتریوم): آدرس های این شبکه معمولاً 42 کاراکتر بوده و همیشه با 0x آغاز می شوند.
  

  0x71C7656EC7ab88b098defB751B7401B5f6d8976F

• شبکه BEP-2 (بایننس چین): آدرس های BEP-2 نیز 42 کاراکتر هستند و با bnb شروع می شوند. این آدرس ها اغلب نیازمند یک MEMO (شناسه) برای شناسایی کاربر در صرافی ها هستند.
  

  bnb17tkjj8533e45w8w2g29ghxl8rpq59ypr32058j

  MEMO: 24527367613

• شبکه BEP-20 (بایننس اسمارت چین): آدرس های BEP-20 دقیقاً مشابه ERC-20 هستند، 42 کاراکتر و با 0x شروع می شوند. نیازی به MEMO ندارند.
  

  0xCB3DDeB5D432b0Db71EFda6eBa60C32293C9d2E7

• شبکه TRC-20 (ترون): آدرس های TRC-20 معمولاً 34 کاراکتر هستند و با حرف T آغاز می شوند.
  

  TQwCQcJ1NsmwiMCejJeub7XyYidPv4uGC8

• شبکه OMNI (بیت کوین): آدرس های OMNI از فرمت آدرس های بیت کوین پیروی می کنند و می توانند با 1، 3 یا bc1 آغاز شوند.
  

  183hmGRu

• شبکه NEP-5 (نئو): آدرس های NEP-5 معمولاً با حرف A آغاز می شوند.
  

  Ae2dK8j9B7c6D5e4F3g2H1i0Jk9L8m7N6o5P4q3R2s1T

توجه داشته باشید که همیشه هنگام ارسال ارز دیجیتال، علاوه بر کپی کردن دقیق آدرس، از تطابق شبکه انتخابی با آدرس مقصد اطمینان حاصل کنید. یک اشتباه کوچک در انتخاب شبکه یا آدرس می تواند منجر به از دست رفتن دائمی رمزارز شما شود.

سوالات متداول

کدام شبکه انتقال ارز دیجیتال کمترین کارمزد را دارد؟

شبکه های TRC-20 (ترون) و BEP-20 (بایننس اسمارت چین) به طور کلی کمترین کارمزد را برای انتقال ارزهای دیجیتال دارند. این دو شبکه به دلیل ساختار بهینه و مقیاس پذیری بالا، هزینه های تراکنش بسیار ناچیزی را به کاربران تحمیل می کنند که آن ها را برای نقل و انتقالات مکرر و خرد، گزینه هایی ایده آل می سازد.

کدام شبکه انتقال ارز دیجیتال سریع تر است؟

شبکه های TRC-20 (ترون) و BEP-20 (بایننس اسمارت چین) از سریع ترین شبکه های انتقال ارز دیجیتال محسوب می شوند. این شبکه ها با زمان بلاک کوتاه و توان پردازش بالای تراکنش در ثانیه، تأیید و تکمیل تراکنش ها را در عرض چند ثانیه امکان پذیر می سازند که برای نیازهای فوری کاربران بسیار مناسب است.

آیا امکان انتقال ارز دیجیتال بین شبکه های مختلف وجود دارد؟

بله، امکان انتقال برخی ارزهای دیجیتال بین شبکه های مختلف وجود دارد، اما این کار معمولاً از طریق صرافی ها یا پلتفرم های پل (Bridge) صورت می گیرد. به عنوان مثال، تتر (USDT) روی چندین شبکه مانند ERC-20، TRC-20 و BEP-20 قابل انتقال است. با این حال، ارسال مستقیم یک توکن از یک شبکه به آدرس شبکه ای دیگر (مانند ارسال BEP-20 به آدرس ERC-20) بدون استفاده از پل یا صرافی، منجر به از دست رفتن دارایی می شود.

در صورت ارسال ارز دیجیتال به شبکه اشتباه چه اتفاقی می افتد؟

در صورت ارسال ارز دیجیتال به شبکه اشتباه، دارایی های شما به احتمال بسیار زیاد برای همیشه از دست خواهند رفت. زیرا آدرس های شبکه های مختلف با یکدیگر ناسازگارند و تراکنش در شبکه مقصد شناسایی نمی شود. برخی صرافی ها ممکن است در موارد خاص و با پرداخت هزینه، امکان بازیابی را فراهم کنند، اما این امر تضمینی نیست و بهتر است همواره نهایت دقت را در انتخاب شبکه به کار ببرید.

هدف از وجود شبکه های انتقال ارز دیجیتال متعدد چیست؟

هدف از وجود شبکه های انتقال متعدد، پاسخگویی به نیازهای متنوع کاربران و توسعه دهندگان است. هر شبکه با تمرکز بر ویژگی های خاصی مانند سرعت، کارمزد، امنیت، مقیاس پذیری یا پشتیبانی از قرارداد هوشمند، مزایای متفاوتی را ارائه می دهد. این تنوع باعث می شود کاربران بتوانند بر اساس اولویت های خود (مثلاً سرعت در برابر هزینه) بهترین شبکه را برای انجام تراکنش های خود انتخاب کنند و نوآوری در فضای بلاک چین نیز تسریع یابد.